Forum dla Wszystkich, którzy chcą jechać na Woodstock

martini

Papryczki na pół gwizdka

Relacja z chorzowskiego koncertu Red Hot Chili Peppers

Ponad 60 tysięcy fanów oklaskiwało wczoraj na Stadionie Śląskim pierwszy w Polsce koncert jednego z najważniejszych zespołów w historii rocka. Fantastyczna atmosfera wieczoru, kreowana przez fanów, nie przełożyła się niestety na niezapomniane widowisko.
Już po zakończeniu prawie dwugodzinnego koncertu (poprzedzonego supportującymi Mickey Avalonem i Jet) zewsząd dało się słyszeć trzy rodzaje głosów. Jedni byli zachwyceni, drudzy nie tryskali takim entuzjazmem, ale cieszyli się, że mieli wreszcie okazję zobaczyć wielką legendę na żywo, trzeci wreszcie nie kryli swojego rozczarowania. Można było odnieść wrażenie, że tych ostatnich jest najwięcej. Czy naprawdę coś nie zagrało?

Szkopuł w tym, że Red Hot Chili Peppers nie są zespołem, u którego coś może nie zagrać. Grupa składa się przecież ze znakomitych instrumentalistów, co zresztą każdy z nich w Chorzowie udowodnił – zarówno wirtuoz basu Flea, tytan perkusji Chad Smith (jego otwierająca bisy solówka, z grającym na trąbce Fleą, to majstersztyk), jak i fenomenalny gitarzysta John Frusciante. Cała trójka zaprezentowała się jako świetnie naoliwiona funk-rockowa maszyna, która mimo upływu lat nadal doskonale funkcjonuje i bawi się swoją muzyką, potrafiąc porwać każdy tłum. Mogliśmy się o tym przekonać za każdym razem, gdy tylko brzmiał któryś z wielkich przebojów w rodzaju "Snow (Hey Oh)", "Dani California", "Scar Tissue" czy "Californication". Trudno było wtedy zobaczyć na trybunach kogoś, kto by siedział albo choć z zespołem nie podśpiewywał. Czyli jednak wszystko pięknie? Nie do końca...

Rozczarował przede wszystkim dobór utworów. Zespół tej klasy, pojawiający się u nas przecież po raz pierwszy, mógł puścić w stronę fanów oczko i przygotować bardziej przystępny materiał. Dlatego jeśli ktoś spodziewał się po Peppersach koncertu życzeń, wyszedł ze stadionu zawiedziony. Hity wypełniły mniej niż połowę setlisty, do tego zabrakło wielu z tych najbardziej oczekiwanych, z "Under The Bridge", "Give It Away", "Otherside", "Higher Ground" na czele. W zamian otrzymaliśmy kilka niespodzianek, jak choćby "Havana Affair" Ramonesów i dawno niesłyszany "Emit Remmus".

No i kto by się spodziewał, że po zagranej na bis balladzie "Soul To Squeeze" wokalista Anthony Kiedis zejdzie ze sceny, a grupa jeszcze przez kwadrans oddawać się będzie pełnej werwy, ale mało czytelnej dla większości zgromadzonych improwizacji?

Wspomniany Kiedis był zresztą najsłabszym ogniwem całego koncertu. Nie dość że nie był w najlepszej dyspozycji wokalnej, to jeszcze poza dwoma wyjątkami nawet nie starał się udawać, że zależy mu na nawiązaniu jakiegokolwiek kontaktu z polską publicznością, z którą, notabene, zapomniał się pożegnać. Sytuację próbował ratować Flea, ale jego podziękowania za ciepłe przyjęcie to stanowczo za mało.

To nie był absolutnie zły koncert. Problem w tym, że nie był też niezapomniany. Poza rzeczywiście imponującą liczbą widzów (więcej na Śląskim bawiło chyba tylko na U2), nie wyróżniał się ani jakąś szczególną oprawą, ani wyjątkową muzyką. Po zespole tej klasy można było spodziewać się czegoś więcej. Następnym razem? Oby. Tyle że wtedy z wypełnieniem takiego stadionu może już nie być tak łatwo.

tekst i zdjęcia - portal onet.pl

kas

ehh.. a ja tak chcialam jechac na ten koncert.... a on na dwa dni przed najwazniejszym ustnym egzaminem... i nie pojechalam:( bo nie bylabym dzisiaj nic w stanie powiedziec..;p a egzamin do przodu:D Very Happy

martini

na ich koncert na pewno się wybierzesz nieraz Very Happy

a egzamin lepiej miec jednak do przodu Wink

gratuluje slusznego wyboru i zdania oczywiscie Wink

kas

dziękuję:*

aga_pe

kas kiedes jest kiepski live. lepiej kolo zdac!!!!!!!!!!

kas

tgdyby to bylo tylko koło to bym olała;p a to exam koncowy;p a kiedis rzeczywiscie najlepszy nie jest na zywo.

martini

coś w tym jest Smile

może Kiedis w ogole z zywym niewiele ma wspolnego? Smile